Normalny początek

Pamiętam jak wsiadałem z plecakiem do autobusu w stronę centrum. Czułem na sobie zaciekawione spojrzenia pasażerów, których mój widok wyrwał na moment z szarej codzienności. Jedni zapewne zastanawiali się dokąd jadę z tak wielkim bagażem. Inni być może wspominali własne wakacyjne wypady. A ja nie zwracałem na to uwagi. Tak było za każdym razem, kiedy wyjeżdżałem na wakacje lub studenckie praktyki. Przyzwyczaiłem się, że duży plecak w centrum miasta wzbudza zainteresowanie i sprawia, że jego właściciel może się poczuć trochę wyróżniony. Po chwili wszystko wróciło do normy. Już nie napotykałem wpatrzonych we mnie oczu. Ludzie znowu zajęli się swoimi sprawami, gapili się przez okna. Odkryłem, że w istocie każda podróż rozpoczyna się tak samo. Obojętnie czy jest to tygodniowy wypad w góry, czy miesięczna wyprawa na Syberię.

Na dworcu spotkałem resztę ekipy. Dziewięcioro studentów jednego wydziału, którym dwa miesiące wcześniej przyszedł do głowy pomysł na wspólne spędzenie wakacji. Byliśmy szczęśliwi, że skończył się czas walki o wizy i użerania się z dyplomatyczną biurokracją. Teraz liczyła się trasa i wszystko to, co na niej spotkamy. Najbliższe dni wyznaczały nam pociągi: do Przemyśla, do Moskwy i do Irkucka. Po drodze mieliśmy mieć mnóstwo czasu na to, żeby się dobrze poznać i ustalić plany na Bajkał. Nikt się nie martwił o przyszłość.

Gdy wsiadaliśmy do wagonu nie było fanfar ani podniosłej atmosfery. Ot, normalny początek podróży.

Bo przecież każda podróż to coś normalnego.

Komentarze (0)